آیا عشق و رابطه جنسی همسران به هم ربط دارند؟

وقتی می خواهیم از ارتباط عشق و رابطه جنسی صحبت کنیم، باید منظورمان را از عشق مشخص کنیم...

در عشق افلاطونی در عین اینکه فرد احساس عاشقانه زیادی به طرف مقابل دارد، میل جنسی را تجربه نمی کند اما اگر صحبت از عشقی شورانگیز باشد که انتظار داریم در یک رابطه زناشویی ایجاد شود، به صورت طبیعی، عشق و میل جنسی مفاهیمی درهم تنیده اند. نکته اینجاست که زوجین به خصوص در یک فرهنگ سنتی، راحت نمی توانند در مورد امیال جنسی خود صحبت کنند. آنها بیشتر غیرمستقیم و حاشیه ای به این موضوع می پردازند و راحت در موردش حرف نمی زنند در حالی که ابراز عشق و هیجان جنسی، هر دو برای یک رابطه زناشویی طبیعی لازم است.

هم عشق میل جنسی را تقویت می کند و هم رابطه جنسی خوب عشق را بیشتر می کند. زن و مرد بهتر است همیشه و در هر سنی تلاش کنند برای همسرشان از نظر جنسی جذاب بمانند. ورزش و کاهش وزن، داشتن ظاهر آراسته و مرتب در خانه و رفتار خوب و چهره خندان برای زن و مرد و رفتار اغواگرانه برای زن و حمایتگرانه برای مرد آنقدر مهم هستند که همیشه باید وجود داشته باشند.

بهتر است همسران به هر شکل در ارتباط عاطفی و زناشویی شان تنوع ایجاد کنند. باید بدانیم که هر رابطه ای در معرض خطر «عادی شدن» است. اینکه رابطه عادی نشود و همچنان پرهیجان باقی بماند، به تلاش هر دو نفر بستگی دارد.

نکته ای که لازم است به شما یادآوری کنم، این است که عشق و رابطه زناشویی در یک رابطه ایده آل، توامان وجود دارند اما گاهی این نوع نگاه بدفهمی هایی ایجاد می کند که بیشتر ناشی از آگاهی کم زوج ها در مورد عشق و رابطه زناشویی است. یکی از این ناآگاهی ها این است که بعضی ها فکر می کنند فردی که از نظر جنسی طبیعی است، باید همیشه و در هر شرایطی در رابطه با همسرش تحریک جنسی شود و همه رابطه هایش موفقیت آمیز باشد. در حالی که این یک انتظار واقعی نیست. گاهی به دلیل خستگی، فشار کاری یا خیلی ساده بدون دلیل خاصی، میل و توانایی جنسی وجود ندارد. درست مانند امیال گرسنگی و تشنگی که گاهی هست و گاهی نیست. اینکه رابطه جنسی چه مقدار باید باشد که رابطه ای را از نظر جنسی طبیعی بدانیم، تعریف دقیق و مشخصی ندارد. این موضوع بیشتر به رضایت دو طرف بستگی دارد البته رضایتی که بر مبنای آگاهی و دانسته های جنسی صحیح باشد.

مساله دیگری که یادآوری آن لازم است، اختلال در عملکرد جنسی به دلیل مشکلات جسمی یا روانی است. یک افسردگی خفیف یا یک اضطراب ساده تا زمانی که درمان نشود، با کاهش میل و عملکرد جنسی همراه است. عارضه جانبی بسیاری از دارو ها به خصوص داروهای ضدفشارخون نیز کاهش عملکرد جنسی است. در این موارد چه بسا عشق و صمیمیت بین زوج بیشتر از گذشته هم باشد اما به دلیل دیگری، رابطه زناشویی خوبی با هم نداشته باشند. درمان مشکل جنسی که در یکی از آنها پیش آمده، به فهم و درک دیگری وابسته است. فهم و درک این که اختلال جنسی مانند هر اختلال دیگری گذرا و قابل درمان است و لزوما به معنای کاهش عشق و صمیمیت نیست.

گاهی هم برعکس، زن و شوهری رابطه عاطفی خوبی ندارند ولی در رابطه زناشویی موفق هستند. البته ارضا شدن آنها صرفا یک ارضای جنسی است و با ارضای روانی توام نیست. مشکل دیگری که ممکن است بین زوج ها پیش بیاید، نقطه مقابل مشکل قبلی است. مشکل اینجاست که گاهی اهمیت دادن زیاد به رابطه زناشویی از طرف یکی، به برداشت بد از سوی دیگری منجر می شود.

دکتر حافظ باجُغلی

روان‌پزشک ، عضو کمیته بهداشت و سلامت جنسی انجمن روان‌پزشکان ایران