♥ بانوی متفاوت

♥ بانوی متفاوت

غمهایی که چشم ها را خیس نمی کنند زودتر به استخوان میرسند!
♥ بانوی متفاوت

♥ بانوی متفاوت

غمهایی که چشم ها را خیس نمی کنند زودتر به استخوان میرسند!

" ترین"ها

از همین امروز ، وقتی بچه هایمان به مدرسه می روند ، به ایشان بگوییم : 

عزیزم ! من نمی خواهم تو بهترین باشی ، فقط میخواهم تو خوشحال و خوشبخت باشی .
اصلا مهم نیست که همیشه نمره 20 بگیری ، جای 20 می توانی 16 بگیری اما از دوران مدرسه و کودکیت لذت ببر.

عزیزم :از " ترین" پرهیز کن ، چرا که خوشبختی جایی هست که خودت را با کسی مقایسه نکنی.
حتی نخواه خوشبخت ترین باشی .
بخواه که خوشبخت باشی و برای این خواستت تلاش کن.
همین.

یادمان هست که از وقتی به دنبال پسوند " ترین" رفتیم، خوشبختی از ما گریخت. از 19/75 لذت نبردیم چون یکی 20 شده بود.

از رانندگی با پراید و ... لذت نبردیم چون ماشین های مدل بالاتری در خیابان ، در حال خود نمایی بود.

از بودن کنار عشقمان لذت نبردیم چون مدرک تحصیلی و پول توی جیب او ، کمتر از بسیاری دیگر بود.
همچنین ، از خانه مان ، از شغلمان ، از درآمدمان ، از خانواده و دوستانمان و....

می خواهم بگویم تحت تاثیر آموزه های غلط ، بسیاری از ما فقط به " بهترین ، بیشترین و بالاترین " چسبیدیم ، در نتیجه تبدیل به انسان هایی افسرده و همیشه نالان شدیم

دروغگویی در کودکان

دلایل بسیاری وجود دارد که بچه ها دروغ می گویند:

- کودک زیر هفت سال فرق تخیل و واقعیت را نمیداند. گاهی برداشت ما از حرفهای او

 دروغگوییست در حالی که او به خیال خودش راست میگوید.

ـ وقتی می دانند کار اشتباهی کرده اند برای آنکه تنبیه نشوند دروغ می گویند.

ـ برای بدست آوردن چیزی که می خواهند.

ـ بچه هایی که نسبت به خانواده و دوستان خود وفا دارند برای آنکه 

از دیگران دفاع کنند و یا آنان رادچار مشکل نکنند دروغ می گویند.

ـ با تحت تأثیر قرار دادن دیگران ، زندگی و تجارب آنها دچار هیجان بیشتری می شود .

ـ برای آنکه اعتماد به نفسشان بیشتر شود می خواهند خود 

را بهتر از آنچه که هستند جلوه دهند.

ـ دروغ شنیدن از والدین حتی دروغ مصلحت آمیز روی آنان تآثیر می گذارد.

کودکان تا هفت سالگی در دنیای تخیلی خود زندگی میکنند. بنابراین گاهی

 به خیال خود راست میگویند و از نگاه ما دروغ.

اما گاهی اوقات دروغ کودکان از ترس است.

مچ کودک رو نگیرید چون حس بد بیشتری به خودشان پیدا می کنند.

ریشه‌ی بیشتر دروغ‌ها به‌دلیل احساس ناامنی و وحشت از مجازات و تنبیه است،

 بنابراین، چنان‌چه کودک به‌خاطر راست‌گویی، درباره‌ی اتفاقی ناخوشایند یا ناشایست، 

از سوی مادر و پدر و یا بزرگترها تنبیه نشود، به دروغ‌گفتن پناه نمی‌آورد. میتوانید 

نشان بدید واقعیت رو میدانید و اشکال نداره که فهمیدید دروغ گفته 

یا بهش با شوخی بگید "ای شیطونک موضوع اینه و من میدونم".

اگر کودک را نترسانید راست خواهد گفت و به شما اعتماد خواهد کرد.