دیار ســـربی

در این دیار ســـربی ، یک استکان، هـوا نیســــــت   درد و غم و مرض هست؛ یک جرعه ی دوا نیست مــعشوقه هـــای این شهر بر چهره، مــاسک دارند

 

احــــــــوال عــــــــاشقان نیز، چندی است رو به را نیست

 فرهـــــــــاد آسم دارد ، خسرو ســـــــــــــیاه سرفه

 هیچ آدمی به فـــــکرِ شــــیرین بینوا نیســـــت

  "اطفــــــــال و ســــــالمندان" در خــــانه ها اسیرند

    

  ویران شود هر آنجا ، غوغـــــای بچه ها نیســــت

تـــــاوان دیـــــــدن تو ، سنگینتر از جریمه است

من زوجم و تو فردی ، این شهر جــــای ما نیست