"مـردانه"به خــودم تکیه میــــــکنم

گاهی دلت بهانه هایی می گیرد که خودت انگشت به دهان می مانی...

گاهی دلتنگی هایی داری که فقط باید فریادشان بزنی اما سکوت می کنی ...

گاهی پشیمانی از کرده و ناکرده ات...

گاهی دلت نمی خواهد دیروز را به یاد بیاوری انگیزه ای برای فردا نداری و حال هم

که...

گاهی فقط دلت میخواهد زانو هایت را تنگ در آغوش بگیری و گوشه ای گوشه ترین

گوشه ای...!

که می شناسی بنشینی و"فقط" نگاه کنی...

گاهی چقدر دلت برای یک خیال راحت تنگ می شود...

گاهی دلگیری...شاید از خودت...شاید...

عادت کرده ام به ایـنکه هــمــیــشه

در بحران هــای زندگــی ام،خــودم هوای خــودم را داشته باشم...

در شـــب های بیخــوابی،خــودم برای خــودم لالایی بخــوانم...

وقتی بغض میــکنم،خودم،خــودم را در آغــوش بگــیرم و دلــداری بدهــم...

مــیــبــینــــــی؟!...

تــنهـایی،با هـمــه ی دردی کـه دارد،مـرا"مــرد"بار آورده...

آنـقدر که با همـه ی "زنـانگی ام"،

"مـردانه"به خــودم تکیه میــــــکنم...