غوغاست در دلـــــــم

آرامش مقدور نیست . دل در تلاطم است . نبض تند می زند . خون با شتاب میزند.

چشم از بسیار گشوده ماندن درمانده است . پندار در پریشانی دست و پا می زند .

گوش ناچیز ترین چیز ها را می دزدد. دست ها هم قلاب شده اند . هیچت به اختیار نیست...

دستها فرمان از تو نمی برند . بیهوده دکمه ها دهانه ی جیب. با دسته ی زلف خود کلنجار

می روند. ...

دل آرام نیست..

بیهوده پکری . در زمان و مکان جایی نداری . بی آهنگی . بی قراری . بی تابی . نمی توانی

خود را رها کنی . ناچاری خود را ببندی . لبهایت را گاز بگیری . دست بر روی قلبت می گذاری

چه سخت می زند این قلب...

می بالد . مجبوری آرام نفس بکشی . چون اگر به تمامی نفس را رها کنی ممکن است

حنجره ات را بدراند . این دیگه نفس نیست . فریادیست مانده در سینه...

بیابانی می طلبد . تو در قلاب زمان گرفتار آمده ای و ماه در نمی آید ...

و ماه در نمی آید