فردای که مال من و تو نیست

بگذار خودم باشم.تو حرف بزنی،من نگاه کنم.

من نگاه کنم،تو بخوانی و بعد لبخند بزنیم بر این همه دیوانگی،

 برای انتقام از فرداهایی که مال ما نیست.

بگذار حرف دل را بزنم،در این بیابان مجاز...

بگذار به هیچ بشمارند مرا...

من حرف دل رامیگویم...گرچه هیچ گوش شنوایی نباشد...

او از آسمانها بشنود

کافیست...