یک آرزو

گاهی برای رسیدن به یک آرزو ، سالهای زیادی از عمرت را به انتظار 
مینشینی ، گاهی به سمت رویاهایت قدم برمیداری ، گاهی میدوی ، گاهی از پا میفتی و 
سینه خیز ادامه میدهی ، گاهی از هوش میروی و وسط راه ، پهن زمین میشوی ... به هوش 
که می آیی باز به راهت ادامه میدهی و شاید مغروری به این همه پشتکار ...
 یک قدم مانده به صبح به بارگاه آرزویت نزدیک میشوی ، آنقدر خسته که 
رمقی در پاهایت نیست...
 ناگهان ، خدا ،درست زمانی که رسیده ای ، 
انتخاب دیگری هم پیش پایت میگذارد و راه دیگری هم پیشنهاد میکند ... تو میمانی و 
گذشته ات ، تو میمانی و دیوانگی ...
 قمار که میکنی ، گاهی باید دیوانه 
باشی ...
 من طعم این دیوانگی را چشیده ام ... پیشنهاد او از آرزوی من 
شیرین تر بود ...