یادآور ارزشهایت به تو

دوست همیشه بهار من ، بدان که فصل فصل تنهایی ما اگر می ایند ...

بدان فردی مثل باد خزان بر تو ظاهر میشود و در تو ذوب میگردد و با باران بهاری شسته و با آفتاب

 تابستانت ، محو میشود ، دلیلش بی ارزش بودن عمر ماست...

چرا که دوباره و دوباره تکرار میشود این دنیای پیچیده و تکراری...

کاش که دلت دریا بخواهد...

کاش که دلت پرواز را بخواهد...

به پرواز بیندیش ... نه به پریدن و رها شدن...

از رویش بگذر...

از هر آنکه به تو عشقی ورزید ، عبور کن...

ماندن و درگیر شدن به آن محبت ، تو را سراسیمه اسیر خواهد کرد...

و تو بی آنکه بدانی ، در او همچون فصل های یخ زده و  زرد و سبز و سوزان ، رهگذری...

 برایش خواهی بود... 

طبیعت این را به من آموخت که برای همه بهترین باشم ، از همه عشق گیرم و هرگز دلم را از نقطه ی...

 آسایش خود در نیاورم و به کسی اطمینان نکنم که بهتر از من ، مراقب او خواهد بود...

از طبیعت این را آموختم که در فصل هایش اینچنین باشم...

از هر لحظه اش خاطره ای نصیب گذرگاه یادآوری گاهی کنم و تا ابد در آرامش باشم...

یاد گرفتم تا عبور کنم و نایستم تا در برابر کالبدی تخریب پذیر شوم...

بودن با این جماعت تنها نقاط ضعفت را نشان خواهد داد تا تو را برای رهایی ، چگونه رها کنند و روند...

بی آنکه بدانند تو یک انسان بوده ای و یا یک تجربه برای آنها !