ایران عوض نخواهد شد، وقتی من عوض نشوم

یک ملت دلال مسلک ناآگاه ، با آن حماقت آشکار در هنگام رانندگی یا

 توحش علنی برای برداشتن یک شیرینی از جعبه ی تعارفی یا شهوت

 عجیب برای قرار گرفتن در مقابل دوربین ، با رتبه‌ی نخست جستجوی

 سکس … چرا باید برای حل مشکلات سیاسی به جان هم بیفتیم؟

من پیشنهاد می کنم به بحران سیاسی کشور دامن نزنیم . بلکه این

 مواردی که در پایین امده را تجربه کنیم خود به خود بسیاری ازمشکلات

 مملکت برطرف خواهد شد :

اول : ایرانی ها لطفا دست کم یک روز در میانحمامبروند.

دوم : ایرانی ها قبل از پرتاب فحش به بیرون ، دهانشان را ببندند و تا

 بیست بشمرند. بخصوص وقتی توی خیابان و جلوی دیگران هستند.

سوم : هر خانواده‌ی ایرانی هر روز یک روزنامهبگیرد ، اگر شده یا ثارات!

چهارم : هر فرد ایرانی تعهد کند که هر ماه یک کتاب تازهبخواند … حتی

 خلاصه مبانی لوله کشی عمومی!

پنجم : رانندگان به جای فاصله ی بین شلوار و جوراب دختری در آن

 طرف خیابان به داشبورد جلوی چشمشان نگاه کنند و سرعت از پنجاه

 کیلومتر در هیچ شرایطی تجاوز نکند.

ششم : همه به خودشان تلقین کنند که این کسی که می

 خواهیم کلاهش را برداریم تا شب برای عزیزمان هدیه ببریم ، خودش

 عزیز یک نفر دیگر است.

هفتم : بفهمیم که زرنگی ضایع کردن حق دیگران نیست بلکه ،رعایت

 حقوق دیگران ، رسیدن به حقوق خودمان است؛ هر کس به اندازه ما

 حق دارد و وقتش با ارزش است

هشتم : بفهمیم که اگر صاحب یک بوتیک هستیمشغلما بوتیک دار

 است یا اگر راننده تاکسی هستیم شغل ما راننده است . نه اینکه همه

 دزد و کلاهبردار باشیم و از شغلمان فقط برای راهی به رسیدن به

 کلاهبرداری استفاده کنیم . به شغلمان احترام بگذاریم و بگذاریم دزدی

 فقط برای کسی باشد که شغلش دزدی است.

نهم : مردهای ایرانی یک بار برای همیشه قبول کنند که زنها ، جزو

 املاکشان نیستند و خودشان عقل دارند. عشق و رابطه و آشنایی هم

 بازی برد و باخت و فتح قلمرو دیگران نیست.

دهم : مردها تمرین کنند که رد عبور زنی را با نگاه شخم نزنند و زنان

 تمرین کنند که جواب سلام مردان را با خونسردی و لبخند بدهند چون به

 معنای … نیست.

یازدهم : ورزشکاران ما بعد از باختبه رقیب تبریک بگویند (مثل ژاپنی‌ها)

 و دهانشان را تا یک ساعت بعد از هر باخت یا برد ببندند. خلاصه این که

 ظرفیت برد دیگران و شکست خودمان را به دست بیاوریم؛ سعی کنیم

 جدا از برد یا باخت، باارزش بشویم!

دوازدهم : ایرانی‌ها به جای تمسخر شکل ظاهری و نوع حرف

 زدن سیاستمداران، فکر کنند که ایراد واقعی کار آن شخص در کجاست.

 همین!

سیزدهم: به نمایشگاه کتاب اگر می روند برای(کتاب) بروند.

به خیابان فرشته می روند برای (عبور) از خیابان فرشته باشدو در کل

 به هر قبرستانی می روند برای خاطر (همان قبرستان) باشد.

چهاردهم: تمرین کنیم که میانبری که ممکن است ذره‌ای کسی را

 دلخور کند، مصداق بارز دزدی است؛ حتی‌المقدور میانبر نزنیم.

پانزدهم: در هنگام رانندگی، بین خطوط حرکت کنیم و خطی را انتخاب

 کنیم که متناسب با سرعت ماست - در عین سادگی، این از همه

 کارهای دیگه سخت تره! 

شانزدهم: این آخری از همه سختتر است و اینکهدروغ نگوییم .

همانطور که فکر می کنیم عمل کنیم . فراموش نکنیم ریاکه اکنون

 عادت و عرف جامعه شده است درواقع یک بیماری اجتماعی و از آسیب

 شناسی بسیار جدی برخوردار است.

عزیزان، کسی که این مطالب را نوشته است شاید خود نیز دچار این 

مشکلات است. همه ما در رفتارمان مشکلاتی داریم. ولی باید

 بپذیریم ایران ما ، همان

 سرزمینی که هنگام قرائت سرود ای ایران ای مرز پر گهر ، موهای

 گرده مان سیخ

 میشود و دچار دل لرزه مطبوعی میشویم ، در حال سقوط است.

 بپذیریم اگر شرایط

 کنونی ایران اینگونه است همه دلیلش مدیران و بالا سری های ما

 نیستند و نقش اصلی

 را خودمان ایفا می کنیم