افروخته

ز آتش پنهان عشق هــــر که شد افروخته

دود نخـــیزد ازو چــــون نفـــس ســـــوخته

دلبر بی خشم وکین گلبن بیرنگ و بوست

دلکش پروانه نیست شــــمع نیافروخـــــته

مایه ی آرام دل چشم هوس بستن است

از طپش آسوده است باز نظـــــر دوخــــته

آمــــد و آورد بــــاز از ســـر کویش کــــریم

بــال و ریخــــته جـــــــان و دل سوخــــــته