فریاد بی بهانه!

فریاد بی بهانه ات، نام مرا بهانه کرد...

چشمان بیقرار تو، عشق مرا ترانه کرد...

دیدم تو را به یک نظر،اما چه کردی بادلم؟

نغمه ی عاشقانه ات،عمری مرا دیوانه کرد...

روزی بماندی با دلم،روزی سراسر بغض و غم...

صدای تو،نوای وتو،از روزگار گلایه کرد...

لحظه به لحظه یاد تو،در قفس شکسته ام...

گذشت روزگار پست،تورا زمن بیگانه کرد...

دل شده ی نام تو ام،ساکت و بیصدا و مست...

دیده ی پر ز اشک من،در دلت آشیانه کرد...

خنده ی پر ز مهر تو ، نشسته سر در دلم...

دستان گرم و خسته ات،هست مرا ویرانه کرد...